P's

Ik stond werkelijk met blosjes van opwinding op het veld.

Tegenover mij had ik niet alleen een zekere nummer 8 waar ik mij al jaren aan erger ( en haar zeven zeikende teamgenoten), maar ook een aantal ex-coachkids en een teamie. Daarbij was het de eerste wedstrijd die ik floot.

Ik weet: je moet juist fluiten om enige autoriteit te verkrijgen. Zo kreeg ik pijn in mijn tanden van het bijten op het fluitje. Op een dergelijk moment van overconcentratie raak je zomaar je basiskennis kwijt.

Ik floot streng, rechtvaardig en toen strenger, want niet rechtvaardig genoeg blijkbaar. Met iedere zeik- of kutopmerking geraakte ik verder van de weg. Ik voelde mij een absoluut minderwaardige eenheid (behalve dan aan nummer 8), zonk, daalde en verzoop tot mijn automatische piloot ein-de-lijk eens ingreep en ik fukkinbitste:

Hee, bank, nu even kappen, anders ga ik technische fouten uitdelen. Heel veel.

Eigenlijk hilarisch, maar ze waren wel stil. Heerlijk. Na afloop van de wedstrijd kwam nummer 8 als eerste (en enige) met uitgestrekte hand aanrennen om mij te bedanken (,Ref). Ik zei niets.

Ik heb wel iets te schrijven.



Ik zal nooit meer op de Ref zeiken.
Ik zal nooit meer op de Ref zeiken.
Ik zal nooit meer op de Ref zeiken.
Ik zal nooit meer op de Ref zeiken.
Ik zal nooit meer op de Ref zeiken.
Ik zal nooit meer op de Ref zeiken.
Ik zal nooit meer op de Ref zeiken.
Ik zal nooit meer op de Ref zeiken.
Ik zal nooit meer op de Ref zeiken.
Ik zal nooit meer op de Ref zeiken.
Ik zal nooit meer op de Ref zeiken.
Ik zal nooit meer op de Ref zeiken.
Ik zal nooit meer op de Ref zeiken.
Ik zal nooit meer op de Ref zeiken.
Ik zal nooit meer op de Ref zeiken.
Ik zal nooit meer op de Ref zeiken.
Ik zal nooit meer op de Ref zeiken.
Ik zal nooit meer op de Ref zeiken.
Ik zal nooit meer op de Ref zeiken.
Ik zal nooit meer op de Ref zeiken.
Ik zal nooit meer op de Ref zeiken.
Ik zal nooit meer op de Ref zeiken.
Ik zal nooit meer op de Ref zeiken.
Ik zal nooit meer op de Ref zeiken.


En ik heb niet gecopy-pasted.