Daar stond zij dan: 1.85 m. aan Muzungu, alsof zij nooit was weggeweest, nooit zes maanden in Kampala Uganda had gewoond. Wij vroegen of zij dan werkelijk niets veranderd was.
"Je wordt echt helemaal teruggeworpen op je oerinstincten in Afrika", zei ze.
Wij zagen het voor ons. Woestijnzand in je ogen, temperatuurverschillen qua dag en nacht van een graad of veertig, weinig water in je maag - laat staan eten - aids, gnoes die je omver lopen of nijlpaarden (die schijnen pas echt gevaarlijk te zijn), her en der een rebel (al dan niet Jihadist) of kindsoldaat, piraten, schorpioenen, malaria, Ludo Sanders, bananenstampot, kakkerlakken, rood zand, bodaboda...
"Je moet opletten in het verkeer, want ze hebben er geen stoplichten".
Wij wentelden ons in bekende warmte. Onze A. is thuis.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Home, Home Again
I like to be here when I can
When I come home cold and tired
Its good to warm my bones beside the fire
Far away across the field
The tolling of the iron bell
Calls the faithful to their knees
To hear the softly spoken magic spells... who's Muzungu?
Een reactie posten