Wel verhip.
Al googlend kwam ik in mijn zoektocht naar geschikte onderdelen voor mijn sleeve opeens mijn scriptie tegen. Ik kon hierop niet anders dan het soort lach uitstoten dat doet denken aan ofwel een badguy in een tekenfilm, ofwel een lieve oudtante.
Rokerig.
Even terug. Ik zit bij gebrek aan beter naar Profiler te kijken waarvan de hoofdpersoon op de een of andere manier grote overeenkomsten vertoont met mijn eerste, pardon, technisch gezien vierde psych. Dit doet niet terzake, maar toch. Profiler is intelligent genoeg om de kijker ondertussen rustig een spelletje Spider Solitaire te laten spelen en tegelijkertijd soepele surfbewegingen te laten maken. Ik zocht naar de Hebreeuwse transcriptie van Hakash sheshavar et gav hagamal … et voila: daar had ik opeens mijn inleiding.
Nu heb ik geen nagel meer over.
Het was absoluut niet mijn bedoeling dat mijn scriptie door een simpele zoekopdracht als ‘ethiopische joden aliyah’ of laat staan mijn naam te vinden zou zijn. Mijn scriptie is niet zozeer mijn kind (blegh), maar wel mijn baarsel. Míjn baarsel. En dat ligt dus op straat, aldus gedachte één.
Gedachte twee betekent slecht nieuws voor mijn moeder. Tot zojuist was mijn sleeve slechts een plan, waarvan zoals van al mijn plannen vrij weinig terecht zou komen. Maar nu is de cirkel rond en daar kan ik - ondanks al mijn onkunde in plannen - geen weerstand tegen bieden. Niet te stoppen euforie heeft zich van mij meester gemaakt. Een heel zacht stemmetje in mijn hoofd roept het uit: wel verhip, ik besta!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Natuurlijk besta jij, malle! Stoer dat je een sleeve wilt, jeetje, ik doe al jaren over het kiezen van wel of niet een miniscuul muzieknootje... pfff! Wat voor eentje wil je? Als je maar geen sterretjes op je gezicht neemt ;)
Een reactie posten