Enkele dagen terug verstapte ik mij tussen de keuken en woonkamer van de Huisgenote en belandde bijna in een spagaat bovenop een emmer verf. Dat was best even schrikken.
Bij alleen al het idee van een spagaat krijg ik een soortgelijke ervaring als Haley Joel Osment in The Sixth Sense wanneer hij doden ziet. Nu bevind ik mij in een figuurlijke spagaat: die tussen volledige verlossing en vrijheid (het zou een politieke partij kunnen zijn) en een Dode Zee vol zweet en tranen.
Ik heb mijn volledige conceptversie ingeleverd. Dat betekent dat mijn scriptie een begin en een eind heeft en dus op papier af is. Zekerheid is er echter niet. Alles in mij maakt zich op voor een tegenslag, zelfs mijn vel lijkt zich schrap te zetten. Vanavond kan dat nog, maar morgen dient de oplossing zich aan. Morgen begeef ik mij in een andere wereld: die van Oma.
Tel je zegeningen; tel ze één voor één zei haar moeder altijd. Dat gaan Oma en ik morgen doen. En dat been waarmee wij niet uit bed zijn gestapt wordt niet in het verhaal betrokken.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten