Gij zult geduldig wachten

Na een week wachten kan ik wel zeggen dat ik zo langzamerhand in paniek begin te raken. Ik heb ijsberend tientallen kilometers afgelegd, hele conversaties met de Konijntjes gevoerd en zelfs mijn luchtgitaar ter hand genomen. Af en toe barst ik uit in hysterisch gelach. Zoals gisterenavond toen ik Deuteronomium las, waarin verschillende geboden van uitbreiding zijn voorzien. Ik zie zo voor me dat dit tot stand gekomen is tijdens een gezellig mannelijk onderonsje.



'We moeten al het kwaad dat zich bij ons aandient in de kiem smoren', zegt de Voorzitter. De Man die overlast ervaart van dronken hangjongeren zegt dat hij dan nog wel een puntje heeft. De Voorzitter kent het probleem en ze komen overeen dat losbollen die teveel drinken gestenigd moeten worden (21:20-21).

'Ík vind dat als iemand ziet dat een ezel van een ander op straat onder zijn last bezwijkt hij niet werkloos toe mag zien', meldt de Handelaar. De Ezeldrijver vraagt zich hardop af of iemand de ezel dan moet ontlasten. 'Durrr', schampert de Handelaar, ' hij moet natuurlijk de eigenaar helpen het dier weer overeind te krijgen!' (22:4).

De Mannen lachen.

'Ik zag laatst een man in een jurk', vertelt de Man met vrienden in de stad, 'en dat vind ik dus echt geen porem'. De aanwezigen knikken instemmend, ze vinden het eigenlijk allemaal geen gezicht (22:5). 'Staat genoteerd', zegt de Notulist tevreden. Dan spreken nog de Vogelliefhebber - bij het leeghalen van een nest moet je de moeder in leven laten (22:6) - en de Man die onlangs van een dak viel: bij het bouwen van een huis moet je het dak voorzien van een balustrade (22:8).

'Kwastjes'.

Het is de Fetisjist die spreekt en de mannen vallen stil.

'Ik wil dat iedereen kwastjes maakt aan de vier hoeken van het kleed dat hij draagt' (22:12).
Schokschouderend geven de aanwezigen toe. De Fetisjist heeft tot dusver meer geofferd dan zij allemaal bijelkaar. Alleen de Ezeldrijver heeft zo zijn twijfels -krijgt zo'n kleed niet teveel weg van een jurk? - maar die durft uit vrees voor de Handelaar niets meer te zeggen.



Het houdt me van de straat en dat is hard nodig. Nog even en ik ben gedoemd om daar als geest tot in de eeuwigheid rond te waren. Op zoek. Niet naar een Mantel maar naar beoordeeld en goed bevonden eigen werk.