That doesn't knock.
14 aug, 11:26
Mijn irritatie van gisteren kwam voort uit mijn onvermogen bepaalde zaken te begrijpen. Dit is natuurlijk een bekend fenomeen, maar soms, soms heb je opeens zo’n grens bereikt en weegt je onbegrip zwaar op je schouders. Daarom loop ik ook zo vaak krom.
Enfin. De UB wordt door vele gebruikers geprezen vanwege de fantastische faciliteiten die dit architectonische hoogstandje biedt. Breedbeeld flatscreens bijvoorbeeld. Allemaal leuk en aardig, maar wat heb je eraan als je computer flipt wanneer er meer dan drie vensters tegelijk open staan? Ook nu via de harde weg geleerd dat je elke zin die je produceert moet saven, voor het geval dat. Voor de zekerheid ook nog printen die hap. Nou, vergeet het maar, mijn favoriete printer is defect (al enkele weken) en de andere op mijn verdieping (jawel, er zijn er welgeteld twee) accepteert mijn pinpas vier uit vijf keer niet. Kusje erop wil nog wel eens helpen, maar handig is anders. Koffieautomaat heeft dezelfde kuren en meldde mij net, nadat pas wel geaccepteerd was, dat koffie compleet ‘nog niet beschikbaar’ was. Je kan denken: wees blij, die koffie is toch niet te zuipen. Maar ik kan bij deze garanderen dat een shotje cafeïne geen overbodige luxe is wanneer je de geschiedenis van het Zionisme probeert te duiden.
Mijn onderwerp staat garant voor vele (broodnodige) loopjes door de UB, aangezien boeken over hetzelfde onderwerp hier over verschillende verdiepingen en kasten verspreid staan. Over de indeling is heel diep en goed nagedacht: alles op volgorde van verschijning. Het gevolg is dat je Lingerie in Irak: 1927-1933 op dezelfde plank vindt als De geschiedenis van Palestina, De structuur van zandkorrels in Noord-Turkije en Mijn geit en ik – de memoires van een Libanese herdersjongen. Allemaal Midden-Oosten, logisch toch?
De geschiedenis van Palestina vind je niet alleen bij sociologie, maar ook bij theologie, in verschillende kasten. Met een beetje geluk kun je bij sociale geografie ook nog wat uit de kast vissen. Een doordacht plaatsingssysteem lijkt mij het begin van een bibliotheek.
Het is overigens niet zo dat ik de huidige trend in het bibliotheekwereldje steun, waarbij de bibliotheek gemodelleerd wordt naar de grote Amerikaanse boekenketens. Stel je voor dat hier opeens een tafel gereserveerd zou zijn voor Oprah’s bookclub!
Aan de andere kant, mijn klompen zijn toch al beiden gebroken toen Picarta mij bekende: ‘ik ben uw resultaten vergeten’.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten