China in de MvH

De Huisgenote en ik zien veel van elkaar de laatste dagen. Aangezien de rollen zijn omgedraaid en zij nu zieliger is dan ik (haar Lieftallige zit in Culemborg met een hersenvliesontsteking) heb ik haar de macht over de afstandsbediening gegeven. Dit heeft een aantal gevolgen gehad die ik gelukkig grotendeels had voorzien.

Law & Order heb ik al een hele tijd niet meer echt gekeken en tot mijn eigen geruststelling kan ik melden dat ik best zonder kan. Niet in de laatste plaats omdat de Huisgenote en ik eigenlijk beter zijn in one-liners.

De Huisgenote ambieert onder andere een sportcarrière op papier en het is dan ook veel sport dat de klok slaat in de avonduren. Vind ik niet erg, ik heb een brede interesse. De Huisgenote ook, dus staan DWDD en Pauw & Witteman eveneens regelmatig op het programma. Hier gaat het mis. Kijk, ik vind Matthijs goed in wat ie doet, maar hij doet me iets te veel van het goede momenteel. De heren P&W vind ik een beetje over het paard getild en op de een of andere manier lijkt het soms alsof zij het slechtste in hun gasten naar boven weten te halen.

Of de gasten doen dat bij elkaar, zoals gisterenavond. We werden eerst getrakteerd op ‘het’ anti-Pekinglied, dat van een tenenkrommende kwaliteit was. Gewoon echt heel slecht. En als je je oren dicht deed was het niet om aan te zien. Dan zag je hoe Vincent Bijlo met zijn ogen dicht probeerde een toon te vatten, terwijl Hans Dorrestein ook het tiende refrein van zijn blaadje mee stond te lezen (‘We gaan Ni Na, Ni Na China’ x10). Hierna moest de discussie nog beginnen.

Op zich een heel relevante discussie. Ik vrees alleen dat Lulu Wang na ‘het lied’ dacht de discussie niet te kunnen verliezen van een dergelijk stel randdebielen. Jammer genoeg wist zij op geen enkele wijze haar toch echt redelijke punt te maken. Dit zat hem er onder andere in doordat het geen enkele moeite kostte om je haar in een pakje á la Kim Jung Il voor te stellen. Gevolg: niemand luisterde goed naar wat ze zei, en P&W grepen niet in. Ik hield mij vast aan de gedachte dat zij boeken schrijft, maar denk dat dit voorlopig haar laatste publieke optreden was. Misschien kan zij zich bij Grunberg voegen.

Na Pauw en Witteman volgt de Gouden Kooi. Ik vind dat heel erg, de Gouden Kooi. Na drie minuten kijkellende komt het mij al voor dat de aangeboren goedheid van de mens onverdedigbaar is. Niet echt een ideale afsluiter van een avond.

Gelukkig zal de dag van vandaag de boeken in gaan als de dag waarop ik hoorde dat mijn moeder geen kanker heeft. Mijn Lulu-kater verdween als sneeuw voor de zon. Wel is het zo dat de Huisgenote zieliger blijft dan ik en zal ik de komende dagen nog veel nare mensen op t.v. voorbij zien komen. In een kankervrije omgeving moet ik dat wel aankunnen, me dunkt.




voor de liefhebber: http://www.youtube.com/watch?v=FZaTVi1BOZA