SMS Rokje AAN

Wanneer schrijvend aan een scriptie wil ik nog wel eens rust zoeken in kansloos bewegend beeldmateriaal. Denk commercieel. Problematische taferelen op t.v. leiden heerlijk af van eigen lijden, en aangezien ik mij inmiddels een Ethiopische jood voel is die afleiding zeer welkom. Nou deed zich de afgelopen dagen een nieuw probleem voor, namelijk dat bepaalde kwesties op t.v. mij tot hoofdbrekens toe achtervolgen.

Idols. We weten, Idols draait voornamelijk om uiterlijke verschijningsvormen waar geluid uit komt. Ik schaamde mij plaatsvervangend voor het kapsel van Martijn Krabbé dat in ernstige mate aan ons aller minst favoriete Europeaan deed denken. Wij, de Busclan, vermoedden dat als wij het al zagen, er ook wel een stylist in zou grijpen tijdens een van de vele reclameblokken. Helaas. Aan het einde van de show nam Martijn, flinke lok, geen snorretje, plaats op ‘de bank’ die duidelijk te hoog gegrepen was. Het waren zijn bungelende benen in de te korte broek die de aandacht weg van zijn lok wisten te, nou ja, lokken. Het was een heel treurig gezicht.

Deep Throat. Naar ik begreep ging het over hoofdpersoon X. die met orgasmeproblemen bij een dokter belandt en ontdekt dat haar clitoris achter in haar keel zit. Doel van de film: haar orgasme. Dacht ik. Maar bij alle toeters en bellen, de door haar zo gezochte explosies en lanceringen, volgden shots van haar gezicht, waarop de resultaten van ’s mans orgasme lagen uitgespreid. Haar clitoris duidelijk onberoerd. Ik vind: als er een verhaallijn ís moet je die aan houden.

Janice Dickinson Modeling Agency. Ook op de schaal van kwaliteit, eerlijk is eerlijk, geen top-500 materiaal. Een cliënt uit de lingeriebusiness klaagt over het gebrek aan variatie, alle vrouwelijke modellen lijken namelijk op elkaar en er zit, derhalve, niets voluptueus bij. Vervolgens wordt een model, de eigenlijke favoriet, afgewezen omdat zij niet in een S-je past.

En de laatste binnenkomer: SMS Jor Aan naar 6464, dan krijg je een uitspraak van Joran als ringtone – Dubieuze Ringtones, niemand zal je meer geloven.

Dat doet bij mij alarmbellen rinkelen.

T.v. biedt dus niet langer enig soelaas, maar maakt onrustig. Gelukkig kan ik melden dat de ponnie (niet de viervoeter, maar de pluk haar die je op een zekere manier over je voorhoofd drapeert, anders dan de lok) nieuwe concurrentie heeft gekregen in de categorie ‘oplossing voor al je problemen’.* Uit uitgebreid empirisch onderzoek kan ik niet anders concluderen dan: een rokje doet wonderen.



* Kersten, W.B.M. (Den Bosch 2004)