26 januari: Eén duif is geen ei

Eén duif is geen ei
26 jan, 03:14
Donderdagmiddag. Mijn proces van roesuitslaping wordt ruw onderbroken door de Huisgenote die mijn deur opengooit en met een trillend onderlipje meldt: Ik heb vandaag al gehuild om mijn toekomst. Het is half drie, en daar ik nog geen vijf uur aan het slapen ben, ben ik geenszins in staat een antwoord te formuleren. Daarbij is mijn natuurlijke respons op dergelijke opmerkingen altijd een zeker hrrmgohr, omdat de meest geflopte van ons beiden altijd nog ondergetekende is. Hoe dan ook, twee uur later werd ik opnieuw wakker, met een vers schuldgevoel en besloot de Huisgenote te confronteren met alle níet misluktheden aan haar zijn&bestaan, waarvan er tallozen te bedenken zijn. We waren snel uitgepraat.

Nog geen vijf, of tien minuten later zat ik in de living en zetten wij onze conversatie, als altijd, via msn voort. Haar mededeling: wat ik nog zeggen wilde, we zijn zwanger. Ik schrok mij een blindedarmontsteking, want dacht: dat moet per ongeluk zijn. Maar hoe geraakt een chick bezwangerd van een chick? Dat moet toch welhaast onmogelijk zijn?

Zij doelde op ons. Zij en ik dus. Ik heb al eerder verteld over die kutduiven op ons balkon en hoe zij zich dat proberen toe te eigenen, cd’tjes en rottende meloenen ten spijt. Wat blijkt, de krengen hebben een heleboel takjes op een hoop geflikkerd (heel postmodern) en daar óók nog eens twee eieren bovenop gedeponeerd. Ik vond duiven sowieso al ranzig, maar nu ik weet dat ze seksen heb ik het helemaal gehad. De huisgenote nam een voor haar onnatuurlijk standpunt in en stond erop dat ik de boel aborteerde. Dat is: ik zou de eieren met nest, en bij voorkeur duiven en al van het balkon moeten flikkeren. Mijn vegetariër stamelde een verbaasd ík? Waarop zij zei, jawel: je éét toch ook eieren? (en daarbij: tachtig procent van de rotzooi op het balkon is van jou afkomstig).

Het speet mij dat ik de Huisgenote uit moest leggen dat er in de kip en ei-kwestie altijd nog een derde partij was, de Haan. En dat een geplande zwangerschap (zoals die van onze duiven) geenszins door ons, liberalen, beëindigd zou kunnen worden. Daarbij, en nou komen we echt bij mijn grootste ding: ik heb nog nooit een babyduif gezien. Ik dacht altijd dat al die duiven die tussen fietswielen, onder auto’s en onder treinen komen in stukjes geragd worden en dat dan uit ieder bloederig element een nieuwe duif ontstond. Of uit vuilnis, weet ik het. Maar goed, die krengen planten zich dus echt voort. Het zou verboden moeten worden, maar daar is het nu te laat voor.

Ik heb nu al een paar keer onder het bankje gekeken waar het Nest zich bevindt en tref daar altijd een duif aan. En dan zeg ik heel zachtjes, zodat niemand mij hoort: ik heb vandaag gehuild om mijn toekomst. Ik zou zweren dat het beest daarop knipoogt.